POKAZ FESTIWALOWYCH FILMÓW BIAŁORUSKICH

Takie okazje zdarzają się rzadko!!! Filmy festiwalowe w Michałowie!!!

3 lutego 2024 r. gościliśmy Janusza Gawryluka, reżysera z Belsat Doc, inicjatora i dyrektora Festiwalu Filmów Białoruskich w Warszawie oraz Mikalaia Lauraniuka, młodego twórcę filmowego obecnie na emigracji w Polsce, a wcześniej przez kilka lat prowadzącego podobny festiwal w Mińsku.

Nasi goście zaprezentowali nam niezwykle ciekawe i ważne dokumenty filmowe. Był też czas na rozmowę poruszającą wiele znaczących tematów związanych z teraźniejszością wschodniego pogranicza i naszych sąsiadów.

Obecni na sali polecili też obejrzenie filmu Janusza Gawryluka „Bocian” kręconego w Bieńdziudze i Nowosadach.
https://januszgawryluk.wordpress.com/…/%d0%b1%d1%83%d1…/
O filmie „Bocian” w Radio Białystok Janusz Gawryluk – współautor projektu Chronotop (radio.bialystok.pl)

INFORMACJE O PREZENTOWANYCH FILMACH:

I znowu Białoruś reż. Iwan Fiadorau, 2022 r. 40 min. Białoruś, produkcja: Belsat TV film dokumentalny

Pod koniec 2021 r. mieszkańcy Mińska byli świadkami kryzysu migracyjnego wywołanego przez białoruskie władze. Tysiące obywateli irackiego Kurdystanu zapełniło centrum stolicy Białorusi w oczekiwaniu na wymarsz do granicy z Polską. Jest to historia 4 Kurdów z tysięcy przybyłych oficjalnie do Białorusi na wycieczki turystyczne, organizowane przez Biura Podróży. Opowieść o ich czasie spędzonym w Mińsku, przyjaźni, wierze i dalszych predestynacjach. O losie Kurdystanu na pograniczu dwóch światów: Wschodniego i Zachodniego.

Do ostatniego reż. Anastasia Karpowicz, 2023 r. 35 min. Białoruś, produkcja: Belsat TV, film dokumentalny.

Wieś Białków, leżąca niedaleko niemieckiej granicy to wcale nie taka zwyczajna polska wieś.

Po II wojnie światowej tu właśnie zostali deportowani mieszkańcy białoruskiego Polesia. Tu, na tym zupełnie obcym sobie terenie, dawni mieszkańcy Polesia kultywowali tradycje swojego dumnego narodu. Tradycje silnie osadzone w pogaństwie, które tak bardzo chciał wyrugować system sowiecki.

Mimo, iż minęło prawie 80 lat, wieś nadal pielęgnuje swoje unikalne dziedzictwo kulturowe: pieśni, tańce, stroje i ceremonie. Regularnie odbywa się tu festiwal tradycyjnej pieśni i muzyki Polesia.

We wsi zostało już tylko kilka osób, które doświadczyły przesiedlenia i pamiętają jakie to uczucie gdy w jednej chwili jesteś zmuszony przenieść się z jednego kraju do drugiego, z jednego świata do zupełnie innego.

To właśnie ci mieszkańcy wychowali zupełnie nowe pokolenie. Pokolenie ludzi którzy w swym życiu naturalnie już połączyli tradycje polskie i białoruskie.